Als alles is gezegd
gaat
toch je mond nog open.
Het
einde zo nabij
is
net weer weggelopen.
Ontsnappen
kan het niet:
de
kosmos blijft gesloten.
Je
kracht, verpakt in golven,
verdwijnt
als licht
en
wordt niet teruggekaatst,
maar
uitgestuurd, verzonden
naar
lange jaren van hiervoor
daar
komt het aan: vergeten, opgeplooid.
Er
volgt geen knal want ook
Er
na is het alleen het
Nu
dat blijft bestaan.
